Leven met een maagbandje

Ik weet wel dat er redenen voor zijn, maar toch voel ik me er op dit moment even niet heppie onder.

Ik ben vorige week gestart met een intensieve therapie om het een en ander uit mijn verleden te verwerken; dit kost me veel energie.

Ik ben ongesteld geworden en ik wéét dat ik dan meer weeg (maar toch).

Afgelopen maandag had ik een begrafenis van iemand die al op 40-jarige leeftijd overleed.

Gister hoorde ik het slechte nieuws over Anja, lieve, sterke, moedige Anja van de msn group Afvallen met een maagbandje. Iedereen had gehoopt dat zij haar strijd tegen kanker overwonnen had, echter is het nu in heel haar lichaam aanwezig en is de strijd niet meer eerlijk; ze heeft niet zo lang meer te leven.

En dan vandaag ook nog een sessie bij de tandarts met pijnlijke injecties etc. Pffff er komt zoveel op me af, zoveel emoties. Alles lijkt dan maar zo relatief. Lijnen is dan ook heel moeilijk momenteel..

Buiten dit zit ik ook ook nog eens met 2 soorten medicatie waarvan ik niet echt slanker word. Ik heb erover gedacht om te stoppen, maar diep in mijn hart weet ik dat ik ze nu nog nodig heb; therapie en stemmingswisselingen zijn nog zwaarder zonder medicijnen.

Zo, nu heb ik lekker even geklaagd en wat dingen op een rijtje gezet. Nu zet ik er weer een streep onder en morgen begin ik weer opnieuw.

Vrijdag ga ik naar mijn vriend dr. Lemans en die zal mijn bandje weer wat strakker zetten. Ik ga dan lekker even op de vloeibare toer (ook goed voor de lijn) en zondag gaan we mijn crosstrainer ophalen! JIPPIE!

Ik kijk er erg naar uit want ik zie het helemaal zitten om lekker thuis sportief bezig te zijn. En ik heb de ervaring, dat wanneer ik sport, ik ook best snel afval. Dus lieve allemaal, ik ga er weer helemaal voor hoor!!

Pellie

Gepost @ 23:14 door Pellie

0 Reactie(s):

Een reactie posten