Leven met een maagbandje

. Dat was maar goed ook, want het was erg druk op de weg, vooral in de buurt van Antwerpen.
We waren mooi op tijd; iets voor 9 uur zaten we in de wachtruimte van

Leman. Na een kwartiertje wachten was ik aan de beurt. De dokter voelde waar het reservoirtje zat (was een beetje naar gevoel) (het zit overigens een paar centimeter boven mijn grote litteken), desinfecteerde mijn huid op die plek en tjoep daar ging de naald naar binnen. Het deed geen pijn, maar voelde wel raar. Hij spoot 3cc in het bandje, liet de spuit even zitten en gaf mij wat te drinken. Dit ging goed (het liep wel langzamer door dan voorheen).

Ondertussen zat hij met mijn man te kletsen en stelde voor om mijn man meteen ook even op te spuiten

. Toen mijn man zei dat hij in Mol geopereerd was, was dat voor de dokter nog steeds geen enkel probleem. Maar toch maar niet gedaan, staat ook zo raar als mijn man bij zijn eigen dokter komt en er zit ineens 3cc meer in het bandje

.

"Eindelijk" ging de spuit eruit en toen werd ik duizelig en misselijk. Oooo jeeee mijn flauwvalreflex kwam weer om de hoek kijken!

Toch maar even gaan liggen tot het over was...
Die flauwvalreactie was puur gebaseerd op de naald en het idee dat dat ding in mijn lijf bleef zitten. Ik baalde er wel van, want ik was er net zo trots op dat ik die neiging niet meer gehad had (vroeger viel ik al zowat flauw als ik een naald zág...)

.
We zijn daarna nog even in het restaurant wat gaan drinken om te testen of alles wel goed ging. Als dat niet zo was, konden we terug naar de dokter en zou hij wat uit mijn bandje halen. Gelukkig was dat niet nodig.

Tussen de middag heb ik een kom erwtensoep gegeten, twee uur later was dat nog steeds niet 'doorgezakt'. Zelfs een slok water paste er niet meer bij, kwam gewoon terug in mijn mond. Een heel vreemde gewaarwording was dat! Later voelde/hoorde ik mijn maag knorren als een gek, terwijl er toch niets meer bij kon. Heel raar was dat!
In ieder geval denk ik dat mijn bandje nu beter zijn (haar?) werk kan doen. Ik ben benieuwd!

Gepost @ 17:28 door Pellie

2 Reactie(s):

Hoi,

Ik had een vraagje omdat ik er ook over denk om zo een maagbandje te laten plaatsen maar ook heel erg bang ben voor prikken.....doet het heel veel pijn ?
En dan bedoel ik echt alles !

Groetjes Claudia

Reactie geplaatst door Anoniem om 1:01 a.m.
Hai Claudia,

Pijn? Het opspuiten? Nee hoor. Ik vind spuiten ook heel eng altijd, net als bloedprikken, maar het valt enorm mee hoor!
Zo ook de operatie; ik heb een tromboseprikje gehad, daar voelde ik helemaal NIKS van. Het enige dat vervelend en wel wat pijnlijk was, was het plaatsen van het infuus. Maar dat weegt echt NIET op tegen het hebben van een bandje en het kunnen verliezen van het extra gewicht.

Liefs
Pellie

Reactie geplaatst door Pellie om 4:18 p.m.

Een reactie posten