Leven met een maagbandje

Deel II van de screening door de Obesitas Kliniek.

Ik ben toch wel wat nerveus geweest de dagen voor de screening, en op de dag zelf had ik het gevoel dat ik een heel belangrijk examen ging afleggen. Ik was behoorlijk gespannen voor de screening.

We zijn ruim op tijd thuis vertrokken, en dat was maar goed ook want er was een weg afgesloten waardoor we een andere route moesten zoeken in Hilversum.
Gelukkig waren we precies op tijd bij de Kliniek.

We moesten in de wachtruimte wachten, waar ik iemand tegenkwam die ik ken via een lotgenotensite.

Na even gewacht te hebben werd ik opgeroepen om te worden gemeten en gewogen. De uitslag daarvan staat hier. Het was even slikken en schrikken, toch wat meer gewicht en iets minder lengte dan ik dacht en een hoog vetpercentage. Maar de waarheid is hard en moet toch onder ogen gezien worden, want daarvoor was ik daar nietwaar?

Tevens kreeg ik weer een mooie rekening mee van 237 eurootjes.

Maar gelukkig kan ik deze rekening wel declareren bij Stad Rotterdam.

Na het meten en wegen had ik een gesprek met de diëtiste, een heel aardige dame. Zij stelde mij vragen over mijn eetgedrag, wilde onder andere weten of ik stiekum eet (nee), hoe lang ik over een maaltijd doe, hoeveel ik drink per dag, of ik rook, drugs of alcohol gebruik (nee, nee, zelden). Ook wilde ze weten wat ik aan beweging doe (momenteel betreurenswaardig weinig in verband met mijn benauwdheidsklachten), hoe lang ik al obese ben, wanneer ik voor het eerst te dik was en nog veel meer.

Hierna volgde het gesprek met de psychologe. Ze vond dat ik "kwiek liep". Oei dacht ik, dalijk denken ze nog dat ik geen bandje nodig heb omdat ik de manier waarop ik momenteel in het leven sta uitstraal in de manier van lopen...ja af en toe haal ik me heel wat dingen in mijn hoofd hoor!

De vragen die zij stelde, gingen over mijn verleden, omdat ik op de vragenlijsten heb aangegeven dat ik depressief geweest ben en nog steeds medicatie slik. Sommige vragen waren direct en daar schrik ik dan toch even van. Praten over het verleden blijft toch een gevoelig punt, zeker wanneer dat met iemand gebeurt met wie ik geen vertrouwensband heb.
Ik heb onder andere ook verteld dat ik zo graag gewicht wil verliezen om weer gezond te kunnen zijn en gezond te kunnen leven, ik wil weer kunnen bewegen en dingen doen, me vrij voelen; ik voel me nu zo beperkt in mijn lichaam.
"Geestelijk voel ik me vrij, maar lichamelijk niet."

Als laatste volgde het gesprek met de dokter. Al vrij snel had ik het gevoel dat hij een statisch lijstje in zijn hoofd had dat hij afwerkte, dingen die ik nog wilde toevoegen of vertelde, waren voor hem niet interessant of relevant, want dan viel hij mij gewoon in de rede door over zijn volgende punt te beginnen. Dat vond ik helemaal niet prettig en het maakte mij ook onzeker.

Hij heeft genoteerd dat ik luchtwegklachten heb, slaapapneu en last van mijn borsten (hetgeen inhoudt veel nek-, rug- en schouderpijn). Verder heb ik niet kunnen ontcijferen wat hij nog meer opschreef.

Wel wilde hij weten of er obesitas voorkwam in mijn familie, net zoals diabetes en borstkanker en nog wat andere ernstige ziekten.

Daarna volgde er een lichamelijk onderzoek. Ik moest mij helemaal uitkleden, op mijn slipje na (Wat was ik blij dat ik geen string had aangedaan!!!).

Eerst moest ik voor hem gaan staan, daarna omdraaien en mijn rug buigen. Vervolgens mocht ik op het bed gaan liggen, waarna hij een borstonderzoek deed. Er waren daarbij geen bijzonderheden. Toen volgden er een hoop ademhalingstesten, waarbij hij met de stethoscoop naar mijn longen en hart luisterde.
Ook heeft hij bepaalde delen van mijn lijf gevoeld, wat hij precies deed weet ik niet maar het was in ieder geval goed. Mijn bloeddruk werd gemeten, die was wat verhoogd, maar dat kan best met de stress van die dag te maken gehad hebben.
Vervolgens mocht ik mij weer aankleden achter het scherm. Nog toen ik daarmee bezig was vroeg hij waarom ik dacht dat een maagbandbehandeling voor mij goed zou zijn. Hij overviel me met de vraag, ik vond het helemaal niet prettig dat ik hem niet kon aankijken of kon zien wat hij aan het doen was. Ik heb geantwoord dat ik zo graag gezond wil zijn, dat ik weer wil kunnen bewegen, me vrij wil voelen en dat ik denk dat het maagbandje daar een hulpmiddel bij kan zijn. Dat ik van mening ben dat het maagbandje mij zal motiveren om gewicht te verliezen.
En dat was dat. Ook hierop ging hij niet verder in, net zoals bij de andere vragen die hij stelde. Dat vond ik erg vervelend, want ik had geen flauw idee waar ik aan toe was.

En dat is iets waar ik niet zo goed tegen kan.

Na dit gesprek zat mijn screening erop. Mijn man was inmiddels ook helemaal gescreend en konden wij huiswaarts keren.

Al met al was het een lange, vermoeiende dag die veel zwaarder was dan wij vantevoren verwacht hadden.

De Obesitas Kliniek heeft toegezegd dat het advies dat zij uitbrengen, binnen uiterlijk 6 weken bij onze verzekeringsmaatschappijen ligt (ze hebben 3 maanden de tijd vanaf het moment dat er een intakegesprek wordt afgenomen). Wij zullen van de verzekeringsmaatschappij een reactie krijgen: groen licht of rood licht voor een maagbandoperatie.

Spannendddddddd!!!

Gepost @ 14:39 door Pellie

1 Reactie(s):

Hoi Ik heb ook een screening gehad in Hilversum en de arts overviel mij ook met die vraag toen ik me aankleedde. Hij vind het volgens mij onstellend leuk om je in verwarring te brengen. Ik weet niet wat jij in je eetdagboek hebt geschreven maar bij mij was het nogal veel wat ik op een dag wegstouw als ik niet aan het lijnen ben. Daaruit hebben ze de conclusie getrokken dat ik elke operatie teniet zou doen. Net of je na een operatie nog veel eten KAN. niet dus. Slot van het liedje is dat ze geen toestemming geven om welke operatie dan ook tye doen. Mevrouwtje gaat u nou maar eerst eens lekker sporten en lijnen en kom dan nog maar eens terug. (ik sport niet meer omdat het niet meer gaat, daar kijken ze gemakshalve overheen)
Reken er dus niet op dat alles nu goed komt, al hoop ik voor jou dat ze bij jou positiever zijn.

Ik heb je site gevonden via wlsinfo.nl Ik vind dat een onwijs gave site en schrijf onder de naam dribbel. Als je onder open forum zoekt naar ziekenfonds soap dan kun je ongeveer mijn belevenissen lezen. ook onder obesitaskliniek staat het een en ander

Reactie geplaatst door Anoniem om 4:09 p.m.

Een reactie posten