Leven met een maagbandje

Het was er heel anders dan ik me had voorgesteld. De kliniek ligt in de bossen en is helemaal niet sjiek en stijf, zoals ik verwacht had. We werden hartelijk ontvangen en voor het gesprek zou plaatsvinden moesten we allebei nog een formulier invullen met ons gewicht en lengte.

Het gesprek heeft zo'n anderhalf uur geduurd. We hebben met een heel aardige dame (Liedeke) gesproken die een goede, duidelijke presentatie gaf. Heel veel dingen wisten we al, maar het was fijn om het allemaal eens op een rijtje gepresenteerd te krijgen. Ook hebben we gezellig zitten babbelen, de sfeer was er heel prettig en er was veel begrip voor mensen met overgewicht. Geen wijzende vingers of straffende stemmen. Dat was erg fijn. Ik voelde me erg serieus genomen en dat steunt mij alleen maar meer in de keus die ik gemaakt heb.

Er is besloten om het traject wat te versnellen, omdat mijn man eind dit jaar met diverse opleidingstrajecten zit voor zijn werk die hij niet wil, kan en mag missen. Zodoende konden we na het gesprek de vragenlijsten die normaal gesproken mee naar huis gegeven worden, ter plekke invullen en weer afgeven.
De volgende afspraak is op alweer woensdag 14 juli, weer voor ons beiden.

We hebben een eetdagboek meegekregen en daarop moeten we een week lang bijhouden wat we eten, hoe we ons daarbij voelen, wat we doen etcetera.

14 juli zullen wij beiden gescreend worden. Deze screening wordt ons per persoon afgenomen en houdt hetvolgende in:
Een gesprek met een patiëntenbegeleidster, die ons gaat wegen, meten, vetpercentages opnemen enzovoort.
Een gesprek met de diëtiste over het eetdagboek dat we hebben bijgehouden en over de vragenlijst die wij vandaag reeds ingevuld hebben.
Een gesprek met een arts en dan nog een gesprek met een psycholoog. Het gesprek met de arts zal voornamelijk gaan over de lichamelijke klachten en het gesprek met de psycholoog is bedoeld om de kliniek zicht te geven op ons persoonlijke leven met obesitas.

Voor mij geldt ook nog dat er een borstonderzoek zal worden gedaan, omdat vrouwen met obesitas meer risico lopen op borstkanker. Dit wist ik niet, ik ben er wel even van geschrokken. Nog meer reden voor een bandje...

Aan het eind van het gesprek kreeg ik een rekening, omdat Stad Rotterdam de 83 euro van het oriëntatiegesprek niet vergoed. Gelukkig vergoedt het VGZ de kosten wel voor mijn man.

Na het gesprek hebben we dus nog vragenlijsten in zitten vullen. Het waren een persoonlijke vragenlijst, een kwaliteit van leven vragenlijst en een eetstoornis vragenlijst. Het was best even werk, maar het scheelt dat we het ter plekke al konden doen en inleveren.

De reis terug...we hebben ons verreden doordat we het te druk hadden met praten over onze ervaringen van die dag, waardoor we ruim 3 uur over de rit naar huis hebben gedaan in tegenstelling tot de heenweg, die maar een uurtje duurde. Maar nou moet ik wel eerlijk zeggen dat de tijdsduur ook beïnvloedt werd door alle files...

Maar in ieder geval...weer eens stap verder...!

Gepost @ 20:32 door Pellie

0 Reactie(s):

Een reactie posten