Leven met een maagbandje

Mijn man wordt deze week met spoed opgenomen in het ziekenhuis in verband met zijn depressie. Ik heb erg veel last van spanningen hieromtrent. Ik heb vorige week veel vreetbuien gehad; nu probeer ik weer vast te houden aan het juiste eetpatroon, alleen dat is erg moeilijk voor me. Gedurende de dag gaat het wel goed, maar 'savonds, als ik probeer te ontspannen, merk ik dat ik toch vrij snel de neiging heb om (ongezonde) dingen te gaan eten. Omdat mijn man niet goed in zijn vel zit hebben wij ongezonde dingen in huis (niet voor mij maar voor mijn man) waar ik vervolgens geen weerstand aan kan bieden als hij ze gaat eten.

Ik ben inmiddels 1,5 kilo aangekomen en ik baal als een stekker. Vooral omdat het er dus maar zó langzaam af gaat bij mij. 1 kilo afvallen kost onderhand 1 maand!
het is 'maar' 1,5 kilo, maar ik heb het idee dat ik weer 125 kilo weeg, voel me weer dik en log.

Ik heb mezelf voorgenomen om zodra mijn man is opgenomen nog strenger te letten op mijn lijn en gezien het feit dat ik enkel voor mijzelf hoef te zorgen hoop ik dat dat beter gaat.

Verder ben ik steeds vaker verdrietig omdat het afvallen zo vreselijk langzaam gaat terwijl ik er wel hard voor werk. Ik vraag me af of het bandje wel de juiste keus was voor mij? Of ligt het dan toch nog aan de medicatie die nog niet uit mijn systeem verdwenen is? Het doet steeds meer pijn om anderen met een bandje als een gek te zien afvallen terwijl ik na bijna een half jaar pas 10 kilo kwijt ben...het is gewoon superfrustrerend!

Daarbij kan ik veel dingen niet meer eten, heb ik vaak pijn bij het eten en geef ik regelmatig over. Dit gaat mij allemaal steeds meer tegenstaan waardoor ik een beetje begin te balen van het bandje. Het zou makkelijker te verdragen zijn als ik er ook daadwerkelijk resultaat van zou zien; nu is het alleen maar lijden zonder dat ik er echt iets voor terug krijg en dat doet pijn.

Gepost @ 01:31 door Pellie

0 Reactie(s):

Een reactie posten